- iškūlėti
- 2 iškūlė́ti intr. 1. išretėti, į stiebą išeiti (apie kopūstus): Į kūlas išejęs augalas yr iškūlėtas Skdv. 2. Ll išsigimti: Par ilgą laiką ir sėkla iškūlė́ti gali Up. | prk.: E jau ta mūsų familija suvis iškūlė́jo Up. \ kūlėti; iškūlėti
Dictionary of the Lithuanian Language.